🥕 Tarif Değil, Terapidir Bu: Fırında Sebze

fırınlanmış sebzeler

Bazı günler vardır…

Uyanırsın ama içinde yaşama güncellemesi yapılmamıştır.

Dolaba bakarsın: Ruh gibi. Sen: Daha beter.

Ve tam o sırada aklına gelir:“Fırına at, hayatına bak.”

🔪 Önce Elindekilere Bir Bak:

Dolabı açıyorum. Kabak bana “ölmeden kullanır mısın” bakışı atıyor. Havuç orada 2019’dan kalma gibi. Patates desen artık çok gördü bu hayattan.Yine de illa bi reçete var elbette. Mor soğan olmazsa olmaz! Domatesi en üste kapatmak şart! Balkabağı varsa veya tatlı patates of derim!

Hepsini tezgâha fırlatıyorum. Sanki reality show'da eleme yapıyorum:"Sen kal, sen de… sen git."

Bıçağı elime alınca terapi başlıyor.İnce doğramak mı istiyorum, kalın doğramak mı…Tamamen günün sinir katsayısına bağlı.

🫒 Sonra Baharat Terapisi:

Zeytinyağı, karabiber, kekik, kırmızı toz biber… Biraz da içimdeki pası karıştırıyorum. Kaşıkla değil, öfkeyle harmanlıyorum.

“Bu yemek değil, kişisel gelişim etkinliği.”

🔥 Fırına Giriş:

200 dereceye veriyorum. Sebzeler pişerken ben de yavaş yavaş çözülüyorum.

İlk 5 dakikada “ben niye bu kadar duygusalım”

İkinci 5 dakikada “bence her şey onun suçu”

Son 10 dakikada ise: “Ay ne güzel koktu ya!”

Sebzeler fırında terapi görürken ben de ruhsal bakım alıyorum. Havuç yumuşuyor, ben de biraz.

🍽️ Servis Anı:

Sebzeler tabakta renkli, ben biraz daha umutlu. Yanına bir de sarımsaklı yoğurt koyuyorum ki: Gelsin antistres, gitsin negatif enerji.

İster yalnız ye, ister biriyle paylaş… Fırında sebze herkese iyi gelir. İçindeki cinneti bile hafifçe kızartır.

✨ Sonuç?

Bugün büyük kararlar almak yok .Bugün sadece tepsiye koy, kızart, ye. Zaten hayatın %80’i bu değil mi?

Afiyetle, kahkahayla, biraz da göz devirmeyle: Bi’ Lokma Mutluluk.